Mientras en España, mentira es casi sinónimo de política, en Brasil, ningún grupo político con representación parlamentaria cuestiona la existencia real de la alienación parental

Mientras en España, mentira es casi sinónimo de política, en Brasil, ningún grupo político con representación parlamentaria cuestiona la existencia real de la alienación parental (o implantación de falsa memoria, o abuso de poder parental o como se le quiera llamar). Brasil no niega lo evidente mientras España, no solo niega lo evidente, sino que subvenciona la mentira con dinero público.

Seguindo a tramitación da Lei sobre a Alienacion Parental na Cámara dos Deputados do Brasil podemos comprobar que os informes das duas comisións lexislativas polas que pasa (unha a de Seguridade Social e Familia, e outra a de Constitución e Xustiza e de Cidadania) conteñen argumentación clara e similar e son aprobados, nos dous casos, por unanimidade.

Paga a pena ler estas 36 páxinas, porque permite comprobar que ninguén, de ningún dos grupos políticos con representación parlamentaria, cuestiona a existencia real da alienación parental (ou implantación de falsa memoria, ou abuso do poder parental, ou como se lle queira chamar), nin a necesidade de lexislar e definir claramente que comportamentos deben ser inibidos, dándolle un mandato claro aos xuices e tribunais para que empreguen todos os recursos que sexan necesarios, que son, segundo o orden crecente da gravedade da alienación: advertencia ao alienador, ampliar o réxime de convivencia familiar en favor do proxenitor alienado, multa ao alienador, acompañamente psicolóxico ou biopsicosocial, alteración da custodia para a custodia compartida ou a sua inversión, fixación cautelar do domicilio, e suspensión da autoridade parental.

Deja un comentario